Wandelen maandag 10 t/m zondag 16 november............

 

Deze week maakte ik 5 wandelingen.
Allemaal vanuit huis.
En daar zat toch weer een wandeling bij welke ik nog niet eerder had gemaakt.
Ook stapte ik op de fiets om nog eens naar de heemtuin te gaan.
Dat is maar zo'n 5 kilometer, dus zeker ook te lopen.
Maar ik wilde met mijn camera op pad.
En dan is zo'n camera best wel zwaar op je schouder.

Ik hoopte de vuurgoudhaan daar nog te zien.
Of eventueel de kramsvogel of de ijsvogel.
Maar helaas dat is niet gelukt.
Er was denk ik teveel lawaai in en om het park.
Bladblazer, drukke wegen en de sloophamer.
Dat was niet echt rustig kan ik je zeggen.
En toch......
Er blijft nog steeds genoeg ander moois over.

Het is wel goed te zien dat de herfst overgaat in de winter.
Er zit steeds minder blad aan de bomen.
Het wordt allemaal wat "saaier" qua kleur.
En zeker wanneer de zon er niet bij is.
We belanden langzaam in de donkere dagen voor kerst.

De ekster.
Zeker niet mijn favoriete vogel.
Ik vind het maar schreeuwers !
Maar qua kleur zijn ze dan wel weer mooi.

Ik besloot ook nog even door te fietsen naar de Munnikenpolder om daar een
rondje te maken.
Maar ook hier was het wat de vogels betreft heel stil.

Kuifeend.

Een rondje Ghoybos levert nog steeds paddenstoelen op.
Inktzwam.
Stel je bij het woord bos niet tegeel voor.
Het is maar een parkje.
Maar ook hier heb ik toch al veel verschillende vogels, bloemen,
paddenstoelen enz kunnen ontdekken.

Mooi, de lamellen aan de onderkant van een paddenstoel.

Deze was afgebroken, waarschijnlijk omver gelopen door een hond.

De smienten zijn weer terug uit het hoge noorden,
Door zijn kenmerkende roep worden ze ook wel fluiteend genoemd.
Een aanzienlijk deel van de populatie overwintert hier.

En nee we hebben geen hond genomen.
Maar een oppashond is ook heel erg leuk.
Dit is Boet.
Een 3 jarige Labradoodle.
En omdat zijn baasjes ook werken haal ik hem af en toe eens op.
Loop een flink rondje met hem en neem hem dan een paar uurtjes mee naar huis.
En zoals je kunt zien wordt ie ook wel een beetje verwend.
Maar........
beter verwend dan verwaarloosd 😀😉

Vrijdag 14 november was een natte wandeling.
Ondanks de regen (paraplu was mee, dat scheelt al heel veel),
was het een heerlijke wandeling.
Veel mensen kom je dan niet tegen.

Ondanks dat er deze week een voor mij korte wandeling tussen zat,
rondje Munnikenpolder van 2.27 kilometer.
En er twee dagen niet gewandeld werd.
Kwam ik toch nog uit op een totaal van 36.2 kilometer.

Zo ben ik weer bij met mijn blog wat betreft mijn buitenfoto's.
Nu wordt het ook weer eens tijd voor een blog over mijn quilt, brei en
haak creativiteiten.
Want ook daar blijft nog genoeg tijd voor naast het wandelen.
Dat komt natuurlijk ook doordat we weer veel meer binnen zitten.
Maar ik vind dat zeker geen straf.

Tot snel......tot blogs

Wandelen en fietsen 3 novenber t/m zondag 9 november.............

 

Een blog met heel veel foto's.
Deze week waren er veel mooie dagen.
Zodat behalve dat ik mijn wandelingen maakte we ook op de fiets stapten.
Voor een paar rondjes in de omgeving.
Ook ging ik met mijn goede camera op pad om nog wat foto/s
te gaan maken van de mooie herfstkleuren.
De herfst gaat langzaam over in de winter.
Niet qua temperatuur.
Maar de bomen verliezen nu toch wel hun laatste blad.
Hoewel dat per soort erg verschilt.
Het riet in de sloten, plassen en vijvers wordt bruin.
De sloten om de weilanden worden uitgebaggert.

Vinden jullie het ook zo'n fijn geluid om door de bladeren te struinen ?

En goed kijken want er zijn nog genoeg laag bij de grond dingen te ontdekken.
Alhoewel dat door het afgevallen blad wel iets meer moeite kost.

En nee deze foto staat niet op zijn kop.
De paddenstoelen groeien op hun kop.

Bloemerd Leiderdorp.

Van deze paddenstoel maak ik al weken lang steeds een foto.
Sommige soorten staaan maar heel kort, deze soort heel lang.
Google lens geeft verschillende namen voor deze.
Wie het weet mag het zeggen.

De zon kleurt het riet goudgeel.

Windstil.
Spiegeling.
Het gebeurt niet veel in ons kikkerlandje dat het windstil is.

En wanneer je over de brug bijna thuis bent.
De zon bijna ondergaat.
Dan speelt het licht.

Ik bracht deze week, met mijn goede camera, een bezoek aan park de Houtkamp.
En alhoewel je dit op de foto's niet "hoort" dit park ligt echt niet rustig.
Er word aan de overkant van de weg een verzorgingstehuis afgebroken,
er lopen twee drukke wegen langs het park en
vlakbij is een ziekenhuis.
Waardoor je ook nog eens ambulances met hun loeiende sirenes hoort.
En toch mag ik graag komen.
Want de heemtuin van het park is een plaatje.

En dan heb je ook nog geluk dat je zo'n plaatje kunt maken.
Ik hou van detail foto's.
Meer nog dan van landschap foto's.
Het herfstzonnetje achter dit verkleurende blad geeft zo'n mooi effect.
Eigenlijk wandel ik altijd met mijn ogen zoekend naar plaatjes.
Ook wanneer ik mijn camera niet bij me heb.

Er hangen nog een paar appeltjes in de boom.
De rest ligt op de grond.
Voer voor de vogels.

Ook deze behoren tegenwoordig aan de fauna van Nederland.
De halsbandparkiet.
Een papegaaiachtige uit tropisch Afrika en Zuid Azié die ooit naar
Europa is gehaald als voliérevogel.
In de loop der jaren is een aantal van deze vogels .
ontsnapt of vrijgelaten.
En hebben zich ondertussen als exoot gevestigd.

 

Blauwe reiger en meuw.

Aalscholver.

Koereiger tussen de koeien.
Hazerswoude, Spookverlaat.

Het vuurgoudhaantje.
Heel beweeglijk, dus heel moeilijk te fotograferen.
Ik had hem graag met zijn knalgele streepje op zijn hoofd laten zien.
Maar dat is helaas niet gelukt.
Er verblijven er momenteel veel in de heemtuin.

Nieuwe knoppen voor het  nieuwe voorjaar.

Waterhoen.

Wilde eenden.